There are worse things I can do &Morgan

Rustig liep ze door de Enchanted Forest. Het was gelukkig niet verschrikkelijk hier, nu ze dichter bij het Dark Forest kwam, waar ze heen wou. Waarom ze ook al weer zo was gelopen wist ze niet meer, misschien om te kijken of er nog wat mensen waren die ze lastig kon vallen. Helaas, iedereen leek zich te verstoppen of zo. Misschien wisten ze dat ze hier zou zijn, daar zag ze die Heroes nog wel voor aan. Om zich allemaal heel laf te verstoppen. Alhoewel, ze zou ze anders toch pijn doen, ze was niet in een super stemming. Nadat ze vandaag had gehoord dat ze een roomie zou krijgen. De eerste twee dagen had ze nog geen kamergenoot gehad, en nu vonden ze blijkbaar dat ze er toch een nodig had. De reden was haar niet eens verteld. Misschien omdat dit kind dan geen kamer had, nou, van Ravenna mocht ze op de gang slapen. Als het een Hero was zou die toch zo weer weg zijn. Als er Heroes tegen haar op stonden waren het vaak de jongens. De meisjes waren al lang terug gerend naar hun kamer of de wc. Wonderlandians vielen haar meestal niet lastig, slim van ze. Behalve die ene jongen, maar hij vond dat hij een Villain was. Whatever. Hij bleef voor haar nog steeds een Wonderlandian, en die waren bijna allemaal gek. Maar dat dachten zij waarschijnlijk ook over haar.

Ze was niet bang om geluid te maken, maar ze liep nou ook niet te schreeuwen. Af en toe stierf een bloem als ze voorbij kwam lopen. Dat was niet expres hoor, ze stierven gewoon. Dat vooroordeel van die bloemen was wel een beetje erg hoor. Maar ze kon er niets aan doen, haar magie zorgde ervoor, en ze kon het niet controleren. Ze voelde dat ze dichterbij de Dark Forest kwam. Het was tegen de avond, dus de zon zou over een korte tijd beginnen aan zijn aftocht. Maar dat duurde nog wel even. Lang genoeg voor haar om in de Dark Forest te staan. Het was eigenlijk niet de bedoeling dat mensen daar heen gingen, maar de keuze was bij jou. En aangezien het Ravenna niet zoveel kon schelen ging ze er gewoon heen. Ze kon zich natuurlijk ook gewoon teleporteren daarheen, maar daar had ze niet zoveel zin in nu. Af en toe hoorde ze wel wat geritsel naast haar in de struiken, maar ze besloot er niet op te reageren. In de verte zag ze de rand van het woud al, ze was er bijna. Een minuut of twee later was ze nog maar een meter of tien verwijderd van het woud en stond ze op een soort open plek. Opeens hoorde ze iets uit de struiken komen en razendsnel draaide ze zich om. Even keek ze verbaasd toen ze zag wie er op een paar meter afstand van haar stond, met een zwaard in zijn hand. Chad Charming. Al snel kwam er een gemene grijns op haar gezicht. "What do you think yóu're doing here?" Vroeg ze aan hem. "Visiting the bunnies?" Vroeg ze daarna wat spottend. Hij zei echter niets. Opeens kwamen er nog twee jongens tussen de bomen door. Als het niet nog twee prinsen waren, natuurlijk. Al snel volgde er nog twee. Ravenna's glimlach werd steeds breder. Toen er ook nog drie meisjes uit de struiken kwamen was ze omsingeld. Natuurlijk hadden ze allemaal een zwaard, en in vechthouding. "I believe sword practice is at school." Vervolgde ze wat ongeïnteresseerd. "Ravenna." Hoorde ze van Charming's kant komen. "You will pay for what you've done." Klonk hij vastbesloten. Ravenna verdween in een paarse rookwolk en verscheen weer achter hem. "But Charming, what could I have done to make you mad?" Vroeg ze onschuldig. Hij haalde uit en ze ontweek soepel. Ze verdween weer in de rookwolk en verscheen weer in het midden van de kring. "Was it because I trashed Snow White's room?" Ging ze verder. Twee anderen rende op haar af, maar met een simpele beweging van haar handen vlogen die weg en belandden een paar meter verderop op de grond. "Or because I interrupted your lunch?" Twee andere jongens kwamen op haar af, maar met nog een beweging vlogen die ook weg. Four down, four to go. Twee van de meisjes kwamen op haar af, maar Ravenna hief haar hand, en de meisjes vlogen de lucht in, naar hun keel grijpend omdat ze geen adem kregen. "Or because I cut Punzie's hair?" Ze liet de meisjes vallen, en de twee hapten hopeloos naar adem. Ook het andere meisje was al snel weg gevlogen. Nu was alleen Charming nog over terwijl de anderen bijkwamen. "No, magic is to good for you.." Zei ze rustig. Dit gevecht kostte haar geen moeite, nog niet tenminste. Ze liet een zwaard verschijnen en Charming kwam op haar afrennen. Soepel hield ze hem tegen, en ze waren al snel bezig in een gevecht. De zwaarden kwamen constant tegen elkaar aan, wat voor heel wat lawaai zorgde. Uiteindelijk trapte ze Charming weg, maar hij kwam al snel weer terug. Toen ze even niet oplette, kwam er nog een jongen bij, dus vocht ze nu tegen twee tegelijk. Ze zag dat er iets naar haar gegooid werd, en terwijl ze omkeek duwde een van de jongens haar naar het midden. Een touw wikkelde zich strak om haar heen. Natuurlijk een magisch touw. Het touw ging steeds strakker om haar heen en al snel vloog het in de fik, en viel op de grond. "There are worse things I could do." Zei ze nu boos omdat het touw haar pijn had gedaan. Een jongen kwam op haar afrennen en terwijl ze verdween in een rookwolk schrampte zijn zwaard haar. Ze verscheen meteen weer en wat bloed sijpelde over haar arm. Haar ogen lichtten felpaars op, en de grond begon te trillen, nu waren ze te ver gegaan. Opeens werd er nog iets gegooid, en voordat ze weg kon duiken zat er weer een touw om haar heen. Deze strakker dan de vorige. Charming hield het vast, en het lukte haar niet om te ontsnappen, haar magie werkte niet. Een jongen kwam naar haar toe en sloeg haar in het gezicht waardoor ze alleen maar bozer werd. Maar wel merkte ze dat het haar niet lukte om uit het touw te ontsnappen, en dat ze dus vast zat. "Charming.." Zei ze duister. "Let. Me. Go." Vervolgde ze. De grond trilde een beetje, oh dat werkte dus nog wel. Maar niet zo sterk als normaal. Weer sloeg een andere jongen haar met zijn zwaard tegen haar benen waardoor ze op de grond zakte op haar knieën. Als ze hier ooit uitkwam, ze waren zo dood.

Top X Pants X Shoes X Hair X Headband X Necklace X Bracelet X Poison ring

Ze had het op zich best naar haar zin, tot de Heroes haar lastig kwamen vallen. Ze had zich vliegensvlug omgedraaid, maar was niet geschrokken van het geluid. Zoals sommige prinsessen zouden doen. Daar stond Charming, Chad Charming. Wie de naam had bedacht was net zo stom als zijn zoon. Serieus? Chad? Ugh, ze verafschuwde de naam. Maar het werd alleen nog maar leuker toen er vier andere jongens uit de struiken stapten, en drie meisjes. Wow, die waren dapper om mee te gaan. Ravenna was haar eigen zelf en ze spotte met iedereen met die hier was. Vooral Chad Charming eigenlijk, omdat dat voor haar vele malen leuker was. Hij was de enige die misschien wat weerstand zou bieden. Serieus, de meeste renden al weg als ze haar zagen. Dus daar was ook niet veel aan voor haar. Maar deze acht Heroes leken op een missie te zijn, tegen, haar? Maar natuurlijk was zij het kwaadaardige doel wat ze moesten verslaan, waarom wist ze niet. Eigenlijk wist ze het wel, maar het was veel leuker om te doen alsof ze het niet wist. Toen ze zeiden dat ze zou boeten voor wat ze gedaan had trok ze even verbaast haar wenkbrauwen op. Boeten, zij? Ravenna verdween in een paarse rookwolk en verscheen weer achter hem. "But Charming, what could I have done to make you mad?" Vroeg ze onschuldig. Hij haalde uit en ze ontweek soepel. Ze verdween weer in de rookwolk en verscheen weer in het midden van de kring.

Het gevecht, als ze dat zo moest noemen begon. Ravenna had hier zoveel lol in. Eindelijk had ze de kans om openlijk haar magie te gebruiken, omdat ze er zelf om vroegen. Moeiteloos slingerde ze iedereen die op haar af kwam aan de kant en noemde ze alsmaar redenen op waarom Charming boos op haar zou kunnen zijn. Dit leek hem alleen maar bozer te maken, misschien omdat ze al haar daden herhaalde recht in zijn gezicht. En misschien omdat zijn missie niet zo goed leek te gaan als hij misschien had gepland. Zelfs acht kinderen met zwaarden konden niet tegen haar magie op. Nu was alleen Charming nog over terwijl de anderen bijkwamen. "No, magic is to good for you.." Zei ze rustig. Dat was ook zo. Die anderen waren gewoon vliegen, die haar alleen maar irriteerden. Nu ze erover na dacht, had hij zijn zeven helpers mee genomen. Zijn zeven dwergjes. Niet dat ze dwergjes waren, maar ze waren duidelijk hier om hem te helpen. Wat toevallig. Dit gevecht kostte haar geen moeite, nog niet tenminste. Ze liet een zwaard verschijnen en Charming kwam op haar afrennen. Soepel hield ze hem tegen, en nu pas leek het gevecht echt te beginnen. Niemand had gedacht dat zij een goede zwaardvechtster was, maar ze was oke. Niet beter dan dat deze Heroes waren. Ze weerde Charming iedere keer soepel en elegant af en trapte hem uiteindelijk weg. Hij kwam meteen weer terug, natuurlijk. Nu kwam er een tweede jongen bij, en was het twee tegen een. Dat lukte haar ook nog wel, maar toen werd er iets naar haar gegooid wat zich al snel om haar heen had gewikkeld. Een magisch touw, fijn. Het touw vloog al snel in de fik en viel op de grond.

"There are worse things I could do." Zei ze nu boos omdat het touw haar pijn had gedaan. Een jongen kwam op haar afrennen en terwijl ze verdween in een rookwolk schrampte zijn zwaard haar. Ze verscheen meteen weer en wat bloed sijpelde over haar arm. Haar ogen lichtten felpaars op, en de grond begon te trillen, nu waren ze te ver gegaan. Een tweede touw volgde, duidelijk  sterker dan de eerste. Ze voelde dat haar magie niet werkte hierbij. Heel fijn. Charming hield het touw stevig vast en een jongen sloeg haar in haar gezicht. "Charming.." Zei ze duister. "Let. Me. Go." Vervolgde ze. De grond trilde een beetje, oh dat werkte dus nog wel. Maar niet zo sterk als normaal. Weer sloeg een andere jongen haar met zijn zwaard tegen haar benen waardoor ze op de grond zakte op haar knieën. Als ze hier ooit uitkwam, ze waren zo dood. Plots sprong er een jongen soepel uit de boom. Ze keek op en zag hoe Morgan daar stond.  "Charming, so very charming..." Sprak Morgan en hij slingerde het boze joch met een handbeweginkje tegen de dichtstbijzijnde boom. Charming richtte zijn zwaard op Morgan, maar de jongen pakte zijn mes en hield het op Charming gericht. Ravenna werd ondertussen nog eens geslagen door de jongen naast haar, die duidelijk gewoon door ging met zijn taak. Morgan sneed echter het touw wat om haar heen zat los. Ravenna viel op de grond en toen haar handen de grond raakte trilde die even hevig. Haar haren die eerst in een knot zaten hingen nu los over haar schouders, en haar ogen waren nog steeds opgelicht. Een seconde kwam ze op adem, voordat ze opstond, en de jongen naast haar neersloeg. Haar ring kwam tegen zijn gezicht aan en liet daar een wond achter. Ze bewoog haar hand en de jongen vloog omhoog, naar zijn keel grijpend. Ze bewoog haar hand nog wat meer en de jongen verloor zijn bewustzijn voordat ze hem wegslingerde. Om de open plek heen verschenen paarse vlammen, die al snel weer hun normale kleur werden. Twee jongens renden mieterig het bos in. Nog drie jongens over en drie meisjes. Die konden nu niet zo snel meer weg, want de vlammen hadden hen ingesloten. Ze hadden haar zo boos gekregen dat ze zich ook niet meer inhield.

Ze wist niet waar een Hero een boog vandaan had gehaald, maar die schoot hij nu op Morgan af vanachter. Ze bewoog haar hand en de pijl stopte vlak voor zijn rug, waarnaar die op de grond viel. Ze slingerde twee meisjes weg met een beweging van haar hand. Even keek ze naar haar bloedende arm, maar kreeg het voor elkaar haar gezicht niet te vertrekken. De vlammen werden wat hoger, en ze liep met een duistere gezichtsuitdrukking naar Charming toe. Ze hief haar hand, en hij vloog de lucht in. Ze stopte op twee meter afstand, en keek hem even een moment aan. Daarna leek hij te stikken, doordat Ravenna haar hand had bewogen. De jongen greep naar zijn keel en Ravenna moest hardop lachen. "Foolish boy." Zei ze lachend. "You shouldn't mess with me." Terwijl ze zo bezig was met Charming martelen had ze niet door dat er iemand achter haar was gaan staan. Ze voelde een klap op haar rug en draaide zich om. Daar stompte een jongen haar hard in haar maag waardoor ze op de grond viel, maar ze wist Charming nog in de lucht te houden met een hand. Ze hapte naar adem en keek naar de jongen voor haar die eruit zag alsof hij haar nog eens zou slaan. De jongen die haar eerder had geslagen lag nog in de bosjes, maar deze jongen bleek dus ook nog wat moed te bezitten of zoiets. Too bad for him, ging er door haar hoofd heen.

Top X Pants X Shoes X Hair X Headband X Necklace X Bracelet X Poison ring

Een tweede touw volgde al snel na de eerste, duidelijk sterker dan de eerste. Ze voelde dat haar magie niet werkte hierbij. Ze probeerde het net als de eerste in de fik te zetten, maar dat had geen zin. Charming hield het touw stevig vast en ze kond geen kant op. Wel liet ze de grond trillen, dat werkte blijkbaar nog wel. Ze kon alleen niet ontsnappen uit het touw. Een jongen kwam naar voren en sloeg haar in het gezicht. "Charming.." Zei ze duister. "Let. Me. Go." Vervolgde ze. Ze zou absoluut geen medelijden tonen, niets. Als ze hier tenminste uit kwam. Dat zag er vrij uitzichtloos uit, merkte ze. Een jongen sloeg met zijn zwaard tegen haar benen aan, en ze viel op haar knieën. Plots sprong er een jongen soepel uit de boom. Ze keek op en zag hoe Morgan daar stond. "Charming, so very charming..." Sprak Morgan en hij slingerde Charming met een handbeweginkje tegen de dichtstbijzijnde boom. Er verscheen een duistere glimlach op Ravenna's gezicht. Charming richtte zijn zwaard op Morgan, en die trok zijn mes. Ravenna werd ondertussen nog eens geslagen door de jongen naast haar, die duidelijk gewoon door ging met zijn taak. Charming moest lachen, maar wat Morgan deed was slim. In een beweging had hij het touw om haar heen doorgesneden en was ze vrij. Ze viel op haar handen en knieën en toen ze de grond raakte trilde die gevaarlijk. Ze kwam een seconde op adem, voor ze opstond en de jongen naast haar neersloeg. Haar scherpe ring raakte zijn gezicht en liet een wond achter. Haar haren die eerst in een knot hadden gezeten hingen nu los over haar schouders. Ze hief haar hand, en de jongen vloog in de lucht. Hij greep naar zijn keel, en even later hing hij bewusteloos in de lucht. Ze slingerde hem weg tussen de bomen ergens en luisterde ondertussen naar Morgan die tegen Charming praatte.

Om de open plek heen liet ze vlammen verschijnen., die al snel weer hun normale kleur werden. "Did Snowie send you? Was she mad? She was mad right?" Morgan keek medelevend. "Pour guy..." Chad antwoordde: "She wasn't mad at me you idiot." Ravenna had al lang door waar Morgan mee bezig was, maar Chad leek dat niet door te hebben. Ondertussen waren er twee jongens mieterig het bos in gerend. Dus er waren nog drie over, Chad meegeteld, en drie meisjes. "No, I didn't say that, I said pour guy because... Nevermind, I'm not gonna help you with it." Ging Morgan verder. "What? Something about Snow?" Zei Chad bezorgd en bang. "Nice guess, I saw her on my way here." Loog Morgan. "She was with some Hero." Ze wist dat Morgan aan het liegen was, omdat Ravenna er zelf erg goed in was. Maar dit was gewoon geweldig om te horen, moest ze toegeven. Chad had de brains hier niet voor om in te zien dat de Hartenprins loog. "Who was he??" Vroeg Chad. Morgan haalde zijn schouders op. "Go see for yourself dick."

Ravenna wist niet waar een Hero een pijl en boog vandaan had gehaald, maar hij schoot nu een pijl op Morgan af. Met een simpele beweging van haar hand had Ravenna de pijl gestopt, en viel hij achter Morgan op de grond neer. Ze slingerde twee meisjes weg met een beweging van haar hand. Even keek ze naar haar bloedende arm, maar kreeg het voor elkaar haar gezicht niet te vertrekken. De vlammen werden wat hoger, en ze liep met een duistere gezichtsuitdrukking naar Charming toe. Met weer een simpele beweging vloog de jongen de lucht in, en liet zijn zwaard vallen. Ze stopte op twee meter afstand en keek hem gemeen glimlachend aan. De jongen greep naar zijn keel en Ravenna moest hardop lachen. "Foolish boy." Zei ze lachend. "You shouldn't mess with me." Morgan had ondertussen de jongen met de boog neergehaald door een mes tussen zijn schouderbladen te gooien, nice move. Maar de jongen was wel aan het kermen hoor, was dat nou wat je een Hero noemde? Verschrikkelijk. Doordat ze zo bezig was met Chaddie martelen had ze niet eens door dat er iemand achter haar stond. "Raven, watch out!" Hoorde ze de Hartenprins roepen, maar het was al te laat. Ze voelde een klap op haar rug en draaide zich om. Daar stompte een jongen haar hard in haar maag waardoor ze op de grond viel, maar ze wist Charming nog in de lucht te houden met een hand. Morgan liep naar de jongen die haar geslagen had, en stompte hem tegen zijn neus. Een akelig krakend geluid volgde, gebroken neus. Ravenna glimlachte weer gemeen, en stond weer op. Chad hield ze nog steeds in de lucht. Waarom de jongen haar nou weer moest slaan wist ze niet, maar hij wist haar nog een klap te geven voordat Morgan hem trapte en hij op zijn gebroken neus viel. Ravenna was ook weer gevallen, en opnieuw liet ze de grond hevig trillen. Morgan hielp haar echter overeind, en ze had wat steun nodig om de eerste paar seconden te blijven staan. Ze keek hem even kort aan terwijl ze hem nog vast had, haar paarse ogen hadden weer hun normale kleur gekregen.

Het laatste meisje liep langzaam achteruit naar de vlammen toe, en ze moest goed weten dat ze niets moest proberen nu, want dat deed ze ook niet. De laatste jongen spande zijn boog nu opnieuw. "Let Chad down and drop your weapons!" Riep hij naar haar. Ze liet Morgan los, en liep naar de jongen toe, even elegant als altijd. De angst was af te lezen in zijn ogen. Hij was zo dom om een pijl af te schieten. Ze pakte de pijl die langs haar hoofd kwam vast, en glimlachte gemeen naar de jongen. "You want me to drop him?" Vroeg ze aan de jongen. "Your choice." Vervolgde ze. Met een beweging van haar andere hand liet ze Chad met grote snelheid op de grond komen. Chaddie was helaas voor hem naar zijn keel aan het grijpen omdat hij weer lucht kreeg, dus kon hij zich niet opvangen. Ze hoorde een wat krakend geluid en er verscheen weer een glimlach op haar gezicht. Daarna verdween ze in een paarse rookwolk. Ze verscheen weer naast het ene meisje, waar ze snel haar arm omheen sloeg en een pijl naast haar nek hield. "So what you're gonna do Chad? Only two chances left."

Top X Pants X Shoes X Hair X Headband X Necklace X Bracelet X Poison ring

Ze zag hoe Morgan de jongen stompte die haar geslagen had. Er verscheen een glimlach op Ravenna's gezicht bij het horen van het krakende geluid in zijn neus. Ze stond op, en Chad hield ze nog steeds iin de lucht. De jongen sloeg haar nog een keer, en ze viel weer op de grond. Met als gevolg dat de grond nog heviger begon te trillen dan hiervoor. Morgan hielp haar echter overeind, en ze had de eerste paar seconden wat steun van hem nodig om te blijven staan. Ze keek hem even kort aan terwijl ze hem nog vast had, haar paarse ogen hadden weer hun normale kleur gekregen. Al snel liet ze hem los en zette een stap naar achter weg van de Hartenprins.

Het laatste meisje liep langzaam achteruit naar de vlammen toe, en ze moest goed weten dat ze niets moest proberen nu, want dat deed ze ook niet. De laatste jongen spande zijn boog nu opnieuw. "Let Chad down and drop your weapons!" Riep hij naar hen. Ravenna liep naar hem toe, elegant als altijd. Met haar typische loopje. De angst was af te lezen in zijn ogen. Hij was zo dom om een pijl af te schieten. De pijl ging weliswaar razendsnel langs haar hoofd, maar toch pakte ze hem uit de lucht alsof het niets was. "You want me to drop him?" Vroeg ze met een gemene glimlach. "Your choice." Vervolgde ze toen. Met een beweging van haar andere hand liet ze Chad met grote snelheid op de grond komen. Ze hoorde een combinatie van allerlei krakende geleuiden, omdat Chaddie hier zo stom was om zich niet optijd op te kunnen vangen. Ze verdween in een paarse rookwolk, en verscheen weer achter het laatste meisje. Snel sloeg ze een arm om haar middel zodat ze niet weg kon en hield de pijl bij haar hals. "So what you're gonna do Chad? Only two chances left."

Chad keek wanhopig om zich heen, en kon niet opstaan, het lukte hem gewoon niet. Ravenna begon te lachen, en ze zag hoe de schutter nog eens zijn boog spande. Morgan gooide echter snel een mes, wat tot diep in zijn been kwam. De jongen keek ernaar, en het begon te bloeden. Ze hoorde Morgan de jongen uitlachen, die nu naar zijn been greep en op de grond viel. Ravenna lachte en ze keek Chad aan. "Oh boy, your last chance." Ze gaf Chad geen tijd om te antwoorden en bewoog de hand die om het middel van ht meisje heen zat. De prinses viel op de grond, bewusteloos, en Ravenna bewoog haar hand weer zodat het meisje weg vloog ergens de bomen in. Ze liep naar Chad toe, en moest weer lachen. "I'm sorry, you just lost your last chance. Maybe you shouldn't try to hurt me in the future." Zei ze lachend tegen de jongen. Ze draaide zich om en wou naar Morgan toelopen, toen er opeens weer een touw om haar benen heen schoot. Ze keek om en merkte dat het weer een magisch touw was. Natuurlijk gemaakt zodat zij niets ertegen kon doen. Ze viel op de grond toen ze nog een stap wou zetten, en werd opeens over de grond terug gesleurd naar Chad. Ze zag hem iets drinken, een drankje zodat zijn wonden weg gingen. Waar haalde hij dat vandaan? "Morgan!" Riep ze toen Chad het touw naar zich toe trok. Ze probeerde zich vast te klampen aan de grond en te ontsnappen, maar dat werkte niet. Al snel lag ze voor Chad, die een pijl van de grond pakte, en op het punt stond om haar neer te steken. Ze rolde weg, maar hij raakte haar nog wel in haar zij. Ze schreeuwde van pijn, en hield haar hand op de wond. Ze merkte dat er iets aan die pijl had gezeten, iets giftigs, waardoor ze haar bewustzijn zou verliezen als ze niet snel een tegengif kreeg.

Top X Pants X Shoes X Hair X Headband X Necklace X Bracelet X Poison ring

"Oh boy, your last chance." Zei ze toen de jongen met het mes in zijn been was neergevallen. Ze gaf Chad geen tijd om te antwoorden, want ze liet haar arm los van de prinses. Met een beweging van haar hand was het meisje op de grond gevallen, bewusteloos. Nog een moment later lag ze ergens in de bomen. Ravenna had ook geen medelijden met het kind. Ze liep lachend naar Chad toe, en toen ze voor hem stond zei ze: "I'm sorry, you just lost your last chance. Maybe you shouldn't try to hurt me in the future." Ze draaide zich om en wou naar Morgan toelopen, toen er opeens weer een touw om haar benen heen schoot. Ze merkte vrijwel meteen dat het een magisch touw was. Toen ze nog een stap wou zetten viel ze op de grond, het touw wou haar dus niet laten gaan. Ze kon er ook niets tegen doen, het was tegen haar magie.  en werd opeens over de grond terug gesleurd naar Chad. Ze zag hem iets drinken, een drankje zodat zijn wonden weg gingen. Waar haalde hij dat vandaan? "Morgan!" Riep ze toen Chad haar over de grond richting hem sleurde. Ze probeerde de grond vast te klampen, maar dat lukte niet. Door het gevecht lag de grond veel te los. Al snel lag ze voor Chad, die een pijl van de grond pakte, en op het punt stond om haar neer te steken. Ze rolde weg, maar hij raakte haar nog wel in haar zij. Ze schreeuwde van de pijn, en hield snel een hand op de wond. Die was niet erg diep, maar ze zag een of ander zwart goedje erin zitten. Ravenna was goed met gif, en ze wist vrijwel meteen wat het was. Gif was een van haar vele wapens, en er waren honderden manieren om iemand te vergiften. Alleen kon ze zelf tegen dit gif niets doen. Al snel zou ze bewusteloos zijn voor een onbepaalde tijd als iemand haar niet snel het tegengif bracht. Alles voor haar ogen werd steeds waziger, en ze hapte even naar adem. Ze zag twee figuren vechten, waarschijnlijk Morgan en Chad. Uiteindelijk viel er een op de grond, en ze zag de andere nog even door trappen. Toen kwam de andere figuur naar haar toe, en knielde bij haar neer. Ze herkende het gezicht van Morgan, maar het werd alsmaar waziger en waziger. Ze voelde hoe haar hand die op de wond lag weg werd getild. Ze werd moe, en keek even naar de donkere lucht boven hen. Ze hapte nogmaals naar adem, en merkte dat haar ogen dicht begonnen te vallen. Ze probeerde het tegen te houden, maar dat ging niet lukken. Ze zag nog hoe Morgan weg liep, en daarna vielen haar ogen dicht.

Ze wist dat het kenmerk van het vergif was dat je zelfs als je eenmaal bewusteloos was nog pijn had. En dat je voor een onbepaalde tijd bewusteloos zou zijn. Dat hing er vanaf. Het was in ieder geval een gemeen goedje. Hoe Chad eraan gekomen was wist ze niet, maar de pijn raasde nu door heel haar lijf. Van buiten was dat niet te zien, maar vanbinnen verging je van de pijn. Ook kon ze niet meer helder nadenken. Het stopte echter toen er iets tot haar doordrong. Een soort lichte vloeistof, helder ook. Ze voelde haar pijn weg trekken, terug uit de wond. Zo moet het er ook uit hebben gezien, dat het zwarte goedje uit haar wond trok en weg vloog als het ware. De lucht in. Eindelijk kon ze weer ademen, en ze schrok happend naar adem weer wakker. Ze opende haar ogen, en het beeld werd weer helder. Ze zag Morgan naast haar zitten. Ze keek hem even wat verward aan, hoe was hij aan het tegengif gekomen? Ze werd zacht overeind getrokken zodat ze nu zat, maar ze had nog wel zijn ondersteuning nodig, en hield hem vast. Even keek ze naar Chad, die op de grond lag. Er stroomde bloed uit zijn hoofd, maar ze had geen medelijden met hem. Ze keek Morgan aan, die nu wel erg dicht bij haar zat. Praktisch zat ze tegen hem aan. "Thank you.." Zei ze zachtjes terwijl haar hand even over zijn borst gleed. "Truly."

Top X Pants X Shoes X Hair X Headband X Necklace X Bracelet X Poison ring

Ze zag nog hoe Morgan op stond en weg liep, daarna werd het zwart voor haar ogen. Ze wist wat voor gif het was, omdat ze een meesteres was in vergiftigingen. Ze zeiden altijd dat het een vrouwenwapen was en, dat was het ook. Vrouwen gebruikten het altijd aks ze iemand dood wouden of diegene veel pijn wouden doen. En mannen smeerden er hooguit hun zwaard mee in, net zoals Chad. Ze had het al gemerkt toen ze was neergevallen. Het zou haar voor een onbeperkte tijd in slaap brengen. En de pijn zou de hele tijd door blijven gaan. Sommige mensen bleven eeuwenlang in slaap met dit gif.
Ook bij Ravenna raasde de pijn door haar heen. Alsof ze de hele tijd aan het stikken was en geen lucht kreeg, zo voelde het. Tot het opeens af begon te nemen. Het was alsof er een heldere frisse rivier door haar heen trok en haar reinigde van het zwarte gif. Van buiten zag je de duisterheid ervan ook uit haar lichaam trekken, en in de lucht verdwijnen. Ze werd happend naar adem wakker, en zag al snel het gezicht van Morgan, die bij haar neergeknield zat. Ze keek hem wat verward aan, hoe kwam hij aan het tegengif? Ze werd door hem overeind geholpen zodat ze zat, maar ze had nog wel ondersteuning nodig en hield hem vast daarvoor. Even keek ze naar Chad, die op de grond lag. Er stroomde bloed uit zijn hoofd, en Ravennq glimlachte even. Die zou niet snel wakker worden. Ze keek Morgan weer aan, die wel erg dichtbij was nu. Praktisch zat ze tegen hem aan. "Thank you.." Zei ze zachtjes terwijl haar hand even over zijn borst gleed. "Truly." Ze wist wast ze hier aan het doen was, dat had ze zo vaak gedaan. De meeste jongens wond ze in een paar tellen om haar vinger, maar dat leek niet zo te zijn bij Morgan. Alsof hij een van de weinigen was die echt na kon denken. In tegenstelling tot Chad, die haar gewoon terug had gezoend toen ze dat bij hem had gedaan. De sukkel, wat zag dat kind van een Snow wel niet in hem. Twee hopeloze types waren die twee. Een gevoel bekroop haar, en ze wist niet wat het was.
Morgan had even zijn ogen gesloten, en ze voelde de spanning tussen hen. Op een goede manier. Maar hij deed nu wat onverwachts. Hij drukte zacht zijn lippen op de hare. Ravenna dacht niet echt meer na, en vrijwel zonder aarzeling sloot ze haar ogen en beantwoordde ze zijn zoen. Het was alsof dat gevoel van net haar nu aan het leiden was, en deze kus was anders dan anderen. Ze was door Morgan wat dichter naar hem toe getrokken en haar armen in zijn nek gelegd. Haar vingers waren in zijn haar vervlochten en haar andere hand lag op zijn schouder. Ze voelde hoe zijn hand wat verder over haar rug naar beneden gleed, en ze liet hem zijn gang gaan. Het boeide haar niet dat hij de wat dominantere rol had nu. Opeens leek ze zich te beseffen wat ze aan het doen was en trok ze zich terug. "What did you do to me?" Vroeg ze zacht terwijl ze hem aankeek. Ze zat nog steeds tegen hem aan, hij had haar nog niet losgelaten. "I have this weird feeling.." Vervolgde ze zachtjes terwijl ze even weg keek. Ze wist niet wat het gevoel was, ze had het nog nooit eerder gehad. Maar Ravenna had ook nog nooit gevoelens gehad voor iemand, ze kende geen liefde. Dat had haar moeder haar niet echt gegeven en niet geleerd. Ze wist hoe je spelletjes moest spelen, maar net bij Morgan had ze niet nagedacht en dat was geen spelletje. Ze keek hem weer in zijn ogen aan, en ze kon zich niet inhouden. Even was er een kleine glinstering van verlangen in haar ogen en het volgende moment kuste ze hem. Ze voelde zijn handen weer over haar rug naar beneden glijden en stond het weer toe. Het gevoel ging ook niet weg, het maakte het verlangen naar hem alleen maar groter.

De zwarte prut druppelde langzaam maar zeker uit haar wond, alsof het eruit geduwd werd, en de wond trok dicht. Ravenna schrok happend naar adem wakker. Ze opende haar ogen en keek hem even wat verward aan. Morgan hielp haar half overeind en ondersteunde haar, ze hield hem vast. Even gleed haar blik naar Chad. Er stroomde bloed uit zijn hoofd en Morgan glimlachte. Ze keek Morgan weer aan, praktisch zat ze tegen hem aan. "Thank you.." Zei ze zachtjes terwijl haar hand even over zijn borst gleed. "Truly." Toen ze  dat deed trok er een aangename rilling door zijn lichaam. "My pleasure." Hij keek haar aan, hij was zo dichtbij dat hij haar adem kon voelen. Hij sloot zijn ogen, in een poging zich rustiger te voelen, zijn hart bonkte stukker sneller dan normaal, hij herkende het gevoel goed, maar had het niet vaak zo sterk als nu. Morgan het gevoel niet bedwingen en legde zijn lippen op die van haar in de hoop dat ze zijn zoen zou beantwoorden.
Toen hij voelde dat dit het geval was drukte hij haar dichter tegen zich aan en zij legde haar armen in zijn nek. Haar vingers waren in zijn haar vervlochten en haar andere hand lag op zijn schouder. Morgan voelde hoe ze inging op zijn verlangen en liet de hand die op haar rug lag wat zakken. Dit stond ze toe, maar opeens trok ze zich enigszins verbouwereerd teurg. "What did you do to me?" Vroeg ze zacht terwijl ze hem aankeek. Ze zat nog steeds tegen hem aan, hij had haar nog niet losgelaten. "I have this weird feeling.." Vervolgde ze zachtjes terwijl ze even weg keek. Morgan bekeek haar blik van de zijkant en probeerde haar gevoel te peilen. "Did you like it? The feeling you had.." Ze keek hem weer in zijn ogen aan. Even was er een kleine glinstering van verlangen in haar ogen en het volgende moment kuste ze hem. Hij liet zijn handen weer over haar rug naar beneden glijden en ze stond het weer toe. Na een tijdje liet hij haar voorzichtig los en hij hielp hij haar overeind nadat hij was opgestaan. "Shall we go back?" Stelde hij voor.

Ze keek Morgan weer aan, die wel erg dichtbij was nu. Praktisch zat ze tegen hem aan. Ze wist niet precies wat het was, wat voor gevoel over er over haar heen ging. "Thank you.." Zei ze zachtjes terwijl haar hand even over zijn borst gleed. "Truly." Ze keek hem aan, en haar paarse ogen vonden de zijne. Ze wist dat het misschien geen goed idee was om dit te doen, wat ze nu deed. Maar tegelijkertijd leek hij de enige te zijn die haar tot nu toe had kunnen weerstaan. Die een stop zou kunnen leggen op wat ze deed. "My pleasure." Zei hij tegen haar. Ze keek hem met een klein glimlachje aan, hoewel ze dat niet vaak deed. Ze zag hoe hij zijn ogen even sloot, en voelde de spanning tussen hen verder opbouwen. Maar het was een goede spanning, alsof er ieder moment iets zou gebeuren dat haar goed zou kunnen bevallen.
Hij drukte zacht zijn lippen op de hare. Ravenna dacht niet echt meer na, en vrijwel zonder aarzeling sloot ze haar ogen en beantwoordde ze zijn kus. Ze wond jongens zo om haar vingers, maar bij Morgan was het anders. Ze wílde zijn kus beantwoorden, het was nu geen spelletje voor haar. Ze werd geleid door het gevoel wat haar nog steeds onbekend was. Ze was door Morgan wat dichter naar hem toe getrokken en haar armen in zijn nek gelegd. Haar vingers waren in zijn haar vervlochten en haar andere hand lag op zijn schouder. Het boeide haar niet dat hij de wat dominantere rol had nu, wat weer aan gaf dat hij anders was dan anderen. Zijn hand gleed over haar rug verder naar beneden, en ze stond het toe. Opeens leek ze zich te beseffen wat ze aan het doen was en trok ze zich terug. "What did you do to me?" Vroeg ze zacht terwijl ze hem aankeek. Ze zat nog steeds tegen hem aan, hij had haar nog niet losgelaten. "I have this weird feeling.." Vervolgde ze zachtjes terwijl ze even weg keek. Wat was dit? Het voelde goed, maar het kon toch niet hetgeen zijn wat haar moeder het altijd over had? Ze kende geen liefde, en had het ook nooit gekend. Ze kon spelletjes spelen, ja, maar dit was anders. "Did you like it? The feeling you had.." Vroeg hij haar zachtjes. Ze keek hem wat verward aan, en zei: "I don't even know what it is, this feeling." Maar zodra ze hem weer aan had gekeken was er weer een glinstering in haar ogen te zien. Ze leunde naar voren en kuste hem weer. Ze voelde zijn handen weer over haar rug naar beneden glijden en stond het weer toe. Het gevoel ging ook niet weg, het maakte het verlangen naar hem alleen maar groter. Na een tijdje liet hij haar voorzichtig los, en ze keek hem, en hij hielp hij haar overeind nadat hij was opgestaan. Ze voelde zich nog steeds wat zwakjes door het gif en belandde zo weer in zijn armen. Ze hield hem zacht vast, terwijl hij zijn armen om haar middel sloot voor ondersteuning. "Shall we go back?" Stelde hij voor. Ze knikte, en hoewel ze nog zwakjes was hief ze haar hand. Gewoon omdat zij wilde bepalen waar ze uitkwamen zonder al te veel gezeur van mensen op het kasteel. Ze verdwenen in een paarse wolk, en lieten Chad en de anderen achter zonder om te kijken.

Hij hield haar nog steeds in zijn armen toen ze aankwamen in haar kamer. Ze had nog geen roomie, het schooljaar was ook nog niet zo lang bezig. Ze keek hem glimlachend aan, en de blik in haar ogen zei genoeg. Ze kuste hem weer, en de rest lied ze voor wat het was.